Wrażliwość...

 

Jako żem człek wrażliwy i na łzy kobiece patrzeć nie mogę, więc  muszę wyjść z domu na piwo, aby widoku tego stresującego dla mnie nie oglądać.

Wracam pewnego dnia do domu a tam znowu płacz…

-O co chodzi?

Ryczy dalej…

-Co się stało? Powiedz!- przytulam.

Troszkę ciszej, ale dalej kwili…

-Nie denerwuj mnie ! Mów co się stało!- przestaje tulić.

Ryk staje się znowu głośniejszy.

-Na miłość boską MÓW!!!!

-Przestań ryczeć!

-Wkurzasz mnie coraz bardziej!

Ryczy jak wół już.

-Ty mnie wpędzisz w alkoholizm tym swoim rykiem!!!

Trzaskam drzwiami i wychodzę roztrzęsiony uspokoić nerwy weną  w puszce lub butelce.

P.S. Specjalne podziękowania dla Sol, która podsunęła pomysła.